Life on Screenplay: Susi

 Ngayong isa akong batang uhugin hindi ako gaanong masigla sa opisina. Nabawasan ng mga 10% ang pagiging maligalig ko. Pero naging 5% na lang nang maki text ang aking co-worker


INT. OFFICE WORKING AREA - NIGHT

Si YOSH ay nakaupo sa at nagbabasa ng twitter timeline. Biglang lumapit si AMIGA (hindi tunay na pangalan)

AMIGA
Beh!May load ka?Patext naman?

YOSH
Saan?Globe?

AMIGA
Globe!Smart!Kahit saan!

Inilagay ni Yosh ang feature ng cellphone sa write message

YOSH
Oh ayan!

AMIGA
Ikaw na magtext!

Nandilat ang mata ni Yosh

VOICE OVER / YOSH
Makikitext na nga pati pala yung magtetext eh hihiramin

YOSH
Oh go!

AMIGA
(Idinikta ang mensahe)
Amiga ito may klase pa ako wait ka sa garden after ten minutes

YOSH 
Yun lang?

AMIGA
Patingin

Tinignan ang text

AMIGA
Ok ok!Eto ang number 09201234567

YOSH 
Ok sent!

AMIGA
Na send na yun?

YOSH 
Oo nasend na!Wala ako sent items eh

Umalis sa tabi ni Yosh si Amiga.
Makalipas ang ilang minuto ay may nagtext kay Yosh. Nagreply ang taong tinext ni Amiga. Binasa ni Yosh ang text.

YOSH
Key

Beschum



"Bes!Bakit ang ganda ko?"
"Eh kasi best friend mo ko!"



 HAPPY BIRTHDAY BES!!
 .
 

You Win or You Die





  Mula sa mga naghatid ng mga award-winning tv-series tulad ng Sex and the City, Six Feet Under, True Blood, Entourage, Carnivale' at marami pang iba. Muli na namang niyanig ng HBO ang telebisyon dahil sa bago nitong tv-series ang Game of Thrones.

 Isang medevial fantasy television series na nilikha para sa telebisyon ng mga manunulat na sina David Benioff (The Kite Runner,X-Men Origins: Wolverine) at D.B. Weiss (Troy) na batay sa nobela ni George R.R. Martin na A Song of Fire and Ice. May pitong bahagi ang nabanggit na nobela at ang Game of Thrones ay ang panimula.

 Sa mundo kung saan ang tag-init at taglamig ay bumibilang ng taon at kung minsan ay habang buhay iinog ang kuwento tungkol ng karangalan, pagtataksil, paghihiganti, ganid sa kapangyarihan, katapangan, pag-ibig at hiwaga.






"Most men would rather deny a hard truth than face it."



"I swear to you, sitting a throne is a thousand times harder than winning one."



  "I am the watcher on the walls. I am the fire that burns against cold, the light that brings the dawn, the horn that wakes the sleepers, the shield that guards the realms of men."



"When you play a game of thrones you win or you die. There is no middle ground."



"If I look back, I am lost."


 Muli bumalik sa alaala ko si Frodo, Legolas, Arwen, Aragorn maging sina Pirena, Amihan, Danaya at Imaw dahil dito. Tama nga ang sinabi ng may akda ng nobelang ito. 

"We read fantasy to find the colors again, I think. To taste strong spices and hear the songs the sirens sang. There is something old and true in fantasy that speaks to something deep within us, to the child who dreamt that one day he would hunt the forests of the night, and feast beneath the hollow hills, and find a love to last forever somewhere." - George R.R. Martin.


SMS: Iwan


Pauwi na ako galing trabaho
Gabi na
Hindi pala
Pasado alas dose na ng madaling araw
Sabado na
Umaga na
Ayos lang wala namang pasok pagdating ng liwanag

Sa intayan ng pangalawang dyip na aking sasakyan nag-aabang
Dahil sa inip
Hinawakan ang bulsa at sinilip ang cellphone
May mensahe
Binasa ang mensahe ng mabilis

"wer u at?"

May natitira pa namang load
Walang masamang mag-reply
Bilang ikaw naman ang bumuhay sa sms feature ng cellphone ko nitong nagdaang buwan.
Kung gaano ko kabilis binasa
Ganoon din mabilis na nag-reply.

"intay ng dyip,pauwi na"

Wala nang amor
Wala nang kilig
Hindi na tulad ng dati

Dumating ang dyip
Masuwerte at walang tao sa tabi ng tsuper
Sa ganoong alanganing oras kung maari sa tabi ako ng tsuper
Takot na muling maholdap
Ngunit inaasahang magahasa
Sinisilip ang cellphone mula sa bulsa
Iniintay kung may magrereply
Oo na,iniintay kung may reply ka

itutuloy...

Stargazer



Sa mundong ginagalawan ko,
Kagaya mo'y isang paru-paro sa parang.
At ako ang bulaklak.

Magpapalipat-lipat ka sa iba't ibang bango at ganda upang mabuhay.

Ako'y isang bulaklak,maghihintay sa iyong pagdapo.

Sapat na at sobra pa, na marahuyo ako sa sarili kong ganda at bango.
Upang manatiling namumukadkad hindi para sayo
Kundi sa isang nilalang na kukupkop sa natutuyo kong talulot.

 (mula sa isang kaibigang makata ng minsang kami ay magka-ututang dila)

 (ang paboritong bulaklak ni frend ang stargazer)



Haligi

Ikaw na nagbigay ng aking pangalan na ayon sa iyong kuwento sa akin ay isang karakter mula sa bibliya na nagpalaya sa ehipto. Inisip mo marahil na magiging ganoon din ako, maari, ngunit sa naiibang paraan. Isang naiibang paglaya o pagpapalaya. 

Ikaw na kasama kong umakyat sa entablado noong nursery pa ako para isabit sa akin ang first honor medal ko. Nakakatuwa dahil ikaw din ang kasama ko nang magtapos ako sa kolehiyo. Hindi nga lang tayo nakaakyat sa entablado. Lintek na Algebra yan! (Oo na!Bonaks talaga ako sa Math!Magaling ka ba?Turuan mo nga ako!) Subalit kahit hindi ako nakatanggap ng anumang karangalan noon,ramdam ko na proud ka sa akin. Hindi man ito sinambit ng iyong mga labi, pinadama ito ng mga kamay mong tumapik mo sa aking balikat at ng iyong mga bisig na yumakap sa akin ng mahigpit.


Ikaw na nag-udyok sa akin na sumali sa paliga ng basketball sa brgy. natin noong kasibulan ng aking pagbibinata. Pinilit mo sana ako pinagawan ng uniporme, di sana may medalya na din ako ng MVP,rookie of the year at power point guard. Eh di sana dami ko na ding ex na basketbolista. Nakatipid din siguro ang brgy. natin basketball player na,muse pa.

Ikaw na ang tingin sa akin sa edad na bente y singko ay menor de edad pa. Nang minsang sinaway mo ako dahil lalabas ako ng bahay ng alas diyes ng gabi,agad kang nagtanong kung saan ako pupunta,sino ang kasama ko at 'gabi na ah!'. Ngayon ko lang napagtanto na isa nga pala akong dalagang Pilipina na hindi na dapat nakikita na gumagala sa lansangan sa gaanong oras. Kung minsan ayos na din na ang tingin mo sa akin ay bata pa,ibig sabihin hindi mo pa ako hihikayating mag-asawa.

Ikaw na malakas magyosi. Pilit mong sinasabi na ititigil mo na subalit hirap ka. Buti na lang at hindi ka manginginom at hindi ko namana ang hilig mo sa yosi.

Ikaw na takot sa doktor at sa ospital. Pero hindi naman takot sa gamot. Kung may nagdoktor lang sa aming magkapatid kinatakutan mo na panigurado.

Ikaw na siyang nakapansin ng malambot kong kilos,kaya napagpasyahan mong dalhin ako sa simbahan at isali sa mga bible school,sunday school at prayer meetings. Hindi naman kita binigo kasi naging lider ako ng youth ministry. Napalapit ako sa "kanya". Hindi man ako madalas dumalo ng service sa kasalukuyan,na lagi mong itinatanong kung bakit. At wala akong isinasagot. Wala kang dapat ikabahala isang pangaral mo ang hindi ko nalilimutan at malilimutan habang buhay ang manalig at magdasal.

Ikaw na inaangkas ako sa bisikleta ng mahigit limang buwan lunes hanggang biyernes tuwing madaling araw upang ihatid ako sa sakayan ng dyip,matapos ang ikalawang beses na akoý mapagkamalang anak mayaman, naholdap.

Ikaw na siyang kasama kong bumili ng barong ng muli akong umabay sa kasal may mahigit walang taon na kasi nang huli akong umabay sa kasal. Iniisip mo marahil habang isinusukat ko ang barong darating ang araw hindi na ako basta lamang aabay ako na ang ikakasal. Pero hindi ako makakasiguro na barong ulit ang bibilhin natin pagdating ng araw na iyon. Traje de Voda na! (kumusta naman ang 'V')

Ikaw na nag-udyok sa aking mag-ehersisyo. At minsang ngang nagjogging tayo sa luneta si beschum#1. Nang matapos ay sinabi mong "magjogging ulit kayo next week,ang dami pa namang chicks!" Tambling sabay split at biglang flip ng hair ang reaksyon namin ni bes.

Ikaw na nagbulatlat ng gay magazine ko. Buti na lang nasa kwarto iyon ng kapatid kong babae. Kasi naman ang sister iniwan sa lapag,ayun pumasok ka sa silid, liligpitin ko na sana iyon nang makita kong binubuklat mo na ang bawat pahina. Mukha kang curious na curios ng mga oras na iyon. Hindi ko alam kung ano ang naglalaro sa isip mo ng mga oras na yaon. Hinayaan na lamang kita. Matagal na itong nangyari wala pa namang pang MMK na eksenang nagaganap. Inakala mo siguro na sa kapatid ko ang mga iyon. Haaay!

Ikaw na hindi ko naging malapit sayo noong bata. Takot nga akong lumapit sayo noon. Pero bumabawi ka naman ngayon. Walang masama.

Ikaw na nagbigay ng magandang lahi.(Sana maipagkalat ko.)
Ikaw na ayaw kong palitan.
Ikaw na aking ama.
Ikaw..mahal kita.

Life on Screenplay: Inspirasyon


 INT. OFFICE WORKING AREA - NIGHT

Tahimik walang gaanong tao karamihan ay break time.

Si JOSH ay nakaupo nakatitig sa monitor ng computer at may itina-type.Humihinto ito sa kanyang ginagawa paminsan minsan. Sumasandal sa kinauupuan at biglang titingin sa malayo sabay hihinga ng malalim at muling itutuloy ang pagta-type.

Mula sa likod isang babaeng CO-WORKER na may katangkaran ang titingin sa ginagawa ni Josh. Bahagyang yuyuko upang lalong makita ang monitor ng computer.

CO-WORKER
(namamangha)
Wow!Nakakapag blog ka na ulit! 
Binubuhay mo na ulit ang writing skills mong agnas na!
Ikaw na ang may panahon!

Biglang aalis si co-worker sa likod ni Josh at pupunta sa kanyang cubicle.
Lumingon si Josh sa co-worker.

JOSH
(mahinahon)
Wala naman yan sa kung may panahon ka o wala...

Tumingin muli si Josh sa monitor ng computer.

JOSH
Nasa inspirasyon.

CO-WORKER
Nakanang!!Ayun yun eh!




 


Tinig sa Pinilakang Tabing: Bangkok Traffic Love Story



What if you have a boyfriend, but he is not available to eat with you? He doesn't have time to go anywhere with you? Then what is the use in having a boyfriend?

People don't have boyfriends and girlfriends to be together all the time. They have them, to know that there's still someone who loves them.

BANGKOK TRAFFIC LOVE STORY
Pelikula ni Adisorn Tresirikasem

Flick List: Halimuyak "Perfume: The Story of a Murderer"



Its amazing how the power of scent can take us through time and space, and experience once more the events that has long past .

Hindi ko alam sa iba, ako sa tuwing naaamoy ko ang pabango na Lewis and Pearl Chill it takes me back to my high school days. Baby Bench at Bench Atlantis naman noong elementary. Ang amoy ng Palmolive conditioner na kulay green ang nagpapaalala sa akin sa kanya at ang Ariel Detergent Powder ang sa isa naman.

Batay sa isang nobela ni Patrick Suskind noong 1985 na 'Perfume' ang pelikulang 'Perfume: The Story of a Murderer' na idinirehe ni Tom Tykwer at sa panulat nila Andrew Birkin, Bernd Eichinger at Tykwer.

18th Century France ang setting ng pelikula. Sa opening sequence pa lang ay dadalhin ka na nito sa mga iskinita at palengke sa France. Partikular sa pamilihan ng isda kung saa isinilang ang bidang kontrabida na si Jean-Baptiste Grenouille (Ben Winshaw). Kaiba ang ginawang atake sa eksena kung saan isinilang ang lead character na may pambihirang sense of smell. At sa pagdaan ng mga araw lalong tumitindi ang kakaibang kakayahan niyang ito.  Sa pamamagitan lang ng pagsinghot ay ramdam na niya ang init ng mga bato,ang lamig ng tubig at kung anu-ano pa. Kung gaano katindi ang pangamoy ni Jean-Baptiste ganun naman siya katahimik. Less talk siya sa kabuuan ng movie. Singhutan lang talaga ang labanan.

Sa tulong ng isang ageing perfumer na si Guiseppi Baldini (Dustin Hoffman) nag level-up ang natatanging talento ni Jean-Baptiste at natuto itong gumawa ng mga pabango. Matapos ang isang deadly encounter sa isang babae na sinimsim niya ang halimuyak (one of my favorite scene).  Naging mitsa ito sa pagnanais ni Jean-Baptiste na matuklasan ang nawawalang pabango na siyang kanyang masterpiece scent at maaring magdulot ng salvation sa sinumang gagamit nito. Ito ang nagdala sa kanya sa bayan ng Grasse kung saan natutunan niya ang lihim na pamamaraan sa pagkuha ng natatanging bango na talaga namang to the highest level.

Maituturing na visually and olfactory entertaining ang disenyo ng pelikula. Mula sa kulay,ilaw at kasuotan at maging sa make-up at props. Sa umpisa tahimik pa ang daloy ng mga pangyayari subalit gugulatin ka nito sa kalagitnaan at hanggang matapos ang pelikula. May isang eksena sa bandang huli ng pelikula sa talagang napa 'oh my!' ako at nasundan ng 'oh wow..'. Kung may sasalihan ulit akong pelikula at may ganung eksena volunteer na ako kahit walang bayad! LOL :)

Hindi ako mahilig sa pabango subalit aminado ako na bahagi ito ng aking pang araw-araw na buhay. Tila may kulang sa akin pag hindi man lamang napatakan kahit kaunti ng pabango ang aking kasuotan. Ngunit hindi dahil tinawag na pabango at mabango na nga ito. May ibang halimuyak na kakaiba at may itinatagong lihim.

Ikaw what is your scent? Maaring ko bang maamoy? :)

Lumayo ang Araw sa Tag-init

If there's one thing I'm surprised I can do quite well, its detaching.

Kaiba ako noon sa mga pangkaraniwang bata. Na pag-iniiwan ng magulang ay nag iiyak. Hindi naging problema ng magulang ko nung unang pasok ko sa paaralan. Ang classroom sa halip na boses ng teacher  na nagtuturo ang maririnig mo ay iyakan ng mga bata. Madilim rin ang silid dahil natatakpan ng mga magulang na nakasilip sa bintana ang liwanag. Ako tahimik lang sa sulok naglalagay ng lipgloss. (lipgloss??!nursery?kerengkeng na bata!choz!LOL)

Dahil sa pagiging abala din ng aking magulang sa paghahanapbuhay naiiwan kami sa pangangalaga ng kasambahay. Dahil hindi nga ako iyakin maliban lamang pag pinapalo lang talaga ako sa sobrang kasutilan eh ang kasambahay ang trip kong paiyakin. (bratinela much!) Pero naaalala ko isang bases na umalis ang tita ko para bumalik ng probinsya matapos magbakasyon. Nakaramdam ako ng lungkot. Ugaling pinapatulog ang mga bata sa tanghali sa napakadaming kadahilahan. Kung pagtangkad ang isang dahilan naku nagtulog-tulugan lang pala ako. Pagkagising ko nakaalis na si tita, bumangon ako at lumabas ng bahay. Kakatila lamang ng ulan. Lumabas ako malapit sa kalsada at naupo yakap ang aking tuhod nakatingin sa malayo. Sa pagkakataong ito nakaramdam ako ng lungkot. Subalit hindi ako umiiyak o humahagulgol tulad ng ibang bata. Ngunit makikita sa aking mga mata ang pangungulila, ang pagnanais nito na sana huwag muna umalis si tita.

Sa mga nakalipas na taon kung iisa isahin ang mga bagay patungkol sa usaping letting go na kaugnay ang pag-ibig .Mga apat na beses ko na itong nagawa. Dalawa dito ay masasabi kong summer love (Naks!lakas maka teenager!) na naganap noon isang taon at ang isa ay kamakailan lamang.(hindi na nadala,pero sabi nga ('one is enough two is too much three is a crowd' pak!LOL) Nahirapan ako lalo na sa unang beses kong magpalaya. Five years na rin pala ang lumipas mula noon. Subalit sa mga sumunod ay hindi na ako masyadong nag struggle. Marahil dahil na rin siguro sa iba't iba ang istorya ng bawat isa ngunit sa kalaunan ay tutuldukan din.

Hindi naman maiiwasang masaktan, kasabay pa ang pakiramdam na resentful at confused. Pero sabi nga magsasara ang pinto pero may bintanang maaring buksan upang makahinga ng maluwag at muling maaninag ang liwanag. Nandyang nasambit ng aking labi sa unang pagkakataon na 'hindi ko yata kaya..ang hirap'. Subalit sa mga sumunod na karanasan mas pinili ko na sa aking palagay ay isang maginoong pamamaraan ang itikom ang aking bibig. Dahilan na rin ito sa mga paraan na ginawa ng nakalipas upang tapusin ang namamagitan. Ako na ang nilisan sa paraang ikinasangkapan ang bagong teknolohiya.  Walang saysay, walang katuturan, kaya hindi na dapat pag-aksayahan pa ng oras.

Natapos na muli ang tag-araw. Ngunit nanatiling maalinsangan sa aking lupang tinubuan dahil sa tropikal nitong klima. Madali naman itong mapapawi ng mga kalat kalat na pag-ulan na siyang hudyat ng bagong panahon.

Sa kasalukluyan isa akong bakal na muling kinalas sa inaakalang mahigpit nitong pagkakakapit. Gaya noong musmos pa lamang ang bakal madali itong kumalas hindi naging madali. Subalit hindi naman maaring manatali ang bakal doon hangang sa kalawangin at mawalan na ng halaga.

At dahil kaiba ang bakal sa karamihan nadadala ito ng hangin. Malayang sumasayaw na tila alon sa ihip ng hanging habagat. Muli itong maghihintay, mangangarap, mag-aabang, mananalingin na nawa'y sa susunod na pagkapit maging ang kalikasan o sinumang nilalang  ay mahihirapan itong ikalas.

Lumayo man ang araw sa nakalipas na tag-init. Hindi ito titigil sa pagsikat. Patuloy na magliliwanag at magsasabog ng walang hanggang kaligayahan.

Tinig sa Pinilakang Tabing: Muli





Bakit kasi tayo naghahanap ng kapareha? Dahil ba ayaw natin mag-isa? Para may mag-alaga sa atin?

Hindi...

Naghahanap tayo ng kapareha para mahalin natin, para hindi natin maramdaman yung lungkot..


MULI
pelikula ni Adolf Alix Jr.