Walang Hangganan

nagsimula ng kumapit sayo ang aking tingin

hindi na ako bumitiw haplos ka ng mariin

pinigil ang hininga

puso'y nagwawala na

abot-kamay man kita

tanaw ko'y malayo ka

hanggang tingin na lang ba itong aking pagsinta

tatangayin na lang ba hangin at ililibing ng buhay

isang araw na tila ito na ay ang huli

dinaan ko sa titik ang hindi ko masambit

gamit ang aking plumang putol putol pa ang tinta

sandigan ay ang papel na lukut lukot pa

dito'y dumaloy ang damdaming pinakaiingatan

hindi na kaya pang ilihim

puso'y di na papipigil

wala ng ibang inisip kundi ikaw na tinatangi

bukas palad tatangapin wala naman akong hiling

sapat na ang iyong prisensya'y lakas na para sa akin

ginugupo man ng sakit ang nanganganib kong buhay

pagsuko ay binago ng wagas na pagmamahal

bilang ko na sa daliri ang tibok ng aking puso

ngunit bawat pintig nito ay inihahandog sayo

pipilitin kong habulin ang aking hininga

hanggang sa ipikit ko na ang aking mga mata  

dadalhin kita sa puso ko kasama sa paglalakbay

sa muli nating pagkikita doon sa walang hanggan

(Nag-ayos ng gamit ang kapatid ko at iniabot niya sa akin ang isang photocopy ng ginawa kong rap/tula na ginamit nila sa isang pakontest noong high school sila para  sa buwan ng wika. Kaya naisipan kong ibahagi sa aking blog.  Makabagong harana ang tema na ginawa kong tragic, maiba lang. Nalimutan ko na at maging ng aking kapatid kung nanalo ba sila sa pakontest na iyon. Pero iyong sinali sa section nila para sa Lakan keme na ako ang nag train eh pasok kahit runner-up hehehe :) ako na ang kontesero din dati. hehehe )